Θαυμάζουν … καλλίπυγες influencers που βγάζουν εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ και ακολουθούν επιτήδειους … σφίχτες που τάζουν αγαλματένια κορμιά ως πρότυπο ομορφιάς
Όσοι (νέοι) γονείς έχουν το κουράγιο, τη διάθεση, κόντρα στο ρεύμα της εποχής και εξακολουθούν να διαβάζουν λογοτεχνία, ας κάνουν ένα διάλειμμα από τη θέση του Τικ Τοκ και του Ίνστα κι ας προμηθευτούν τον «Έφηβο» του Ντοστογιέφσκι (Εκδ. Άγρα, μτφ Ελένη Μπακοπούλου). Ως έργο Ντοστογιέφσκι ασφαλώς και δεν είναι μικρό, 800 σελίδες είναι, αλλά θα περάσουν …τρένο. Αν και γράφτηκε πριν από ενάμισι αιώναν, θα μπορούσε να είναι η εικόνα μιας διαλυμένης οικογένειας του 2024 και ένας αντι-ήρωας, ο Αρκάντι που δε διαφέρει τουλάχιστο ως προς τις προθέσεις από τους σημερινούς εφήβους μιας μέσης ελληνικής οικογένειας. Και μέσα από τις σελίδες του θα διακρίνει έναν χαρακτήρα που έχει φιλοδοξίες, που θέλει να πλουτίσει, που βρίσκει απατεώνες στο δρόμο του και που εν τέλει παρασύρεται όντας ευεπίφορος σε παραβατικές επιρροές.
Το σκεφτόμουν παρακολουθώντας την πρόσφατη επίσκεψη του Κυριάκου Μητσοτάκη στη Θεσσαλονίκη από την οποία επιδίωξε να ανακοινώσει τα μέτρα κατά της σχολικής βίας. Η αποτελεσματικότητα κάθε νέου μέτρου (ή έστω επαναφορά παλιού όπως οι απουσίες και οι αποβολές), συνήθως κρίνονται σε βάθος χρόνου. Αλλά είναι λειψά. Θα περίμενα το μπλοκ οποιασδήποτε προβολής στα ενημερωτικά sites βίντεο με περιεχόμενο βίας ανηλίκων τουλάχιστο. Πέρα από την ανυπέρβλητη ηλιθιότητα όσων ανεβάζουν όλα αυτά τα αποκρουστικά βίντεο βίας και απέχθειας, είναι και ζήτημα στο οποίο οφείλουν να παρέμβουν κα οι δημοσιογραφικές Ενώσεις. Εκτός αν μπορεί κάποιος να μου επιχειρηματολογήσει για το αντίθετο, για την ωφέλειά τους εκτός ίσως μερικών κλικς που τα αναζητούν σήμερα οι υπεύθνοι των Portals όπως ο παπάς το πρόσφορο.
Όποιοι αναζητούν τους παράγοντες που ασκούν τη μεγαλύτερη και βαθύτερη επιρροή στους ανηλίκους, δεν έχουν παρά να γυρίσουν το βλέμμα τους στην οικογένεια, στο σχολείο, στις κοινωνικο-οικονομικές συνθήκες κάτω από οποίες ζει κάθε παιδί. Στις παρελθούσες δεκαετίες και έως τα 90s ο έφηβοι κάπνιζαν αρειμανίως, έπιναν σα… νερόφιδα και προκαλούσαν περισσότερα τροχαία εξαιτίας των εθισμών τους. Σήμερα, ούτε καπνίζουν, ούτε πίνουν, μένουν καθηλωμένοι online στην οθόνη ενός smartphone ή tablet 7,5 ώρες κάθε μέρα, το τηλέφωνο είναι η προέκταση του χεριού τους και τρεις στους τέσσερις διατηρούν προφίλ στα Social Media. Το νέο ναρκωτικό είναι ο εθισμός τους στο Ιντερνετ και ο διαδικτυακός τζόγος.
Όσο κι αν μελέτες κυρίως στις ΗΠΑ για το θετικό ρόλο της τεχνολογικής εξέλιξης στη διαμόρφωση χαρακτήρων από την παιδική ηλικία (η Gen Z είναι απείρως πιο έξυπνη και ευρηματική από τους σημερινούς 50άρηδες), εντούτοις ο μεγαλύτερος κίνδυνος που ελλοχεύει από την συχνή έκθεσή τους στα social media, είναι η απώλεια της ιδιωτικότητας, των αυστηρώς προσωπικών στιγμών τους ή αισθημάτων που τίθενται στο έλεος μερικών likes. Μια ψευδαίσθηση ενός κόσμου που τον αντιμετωπίζουν συνήθως ως αυτοεκπληρούμενη προφητεία. Θαυμάζουν … καλλίπυγες influencers που βγάζουν εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ και ακολουθούν επιτήδειους … σφίχτες που τάζουν αγαλματένια κορμιά ως πρότυπο ομορφιάς.
Δηλαδή, μια χούφτα απατεώνες σαν και αυτούς που έμελλε να αντιμετωπίσει ο Αρκάντι του Ντοστογιέφσκι. Έστω κι αν εκείνος, δεν διέθετε ένα smartphone πριν από ενάμισι αιώνα…
