ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ UNSPLASH

Όταν κρατάμε κακία, είναι σαν να ζούμε καθημερινά μέσα σε ένα κελί, ένα κελί γεμάτο με θυμό, εγωισμό, πίκρα και απογοήτευση. Αυτό που τις περισσότερες φορές δεν μπορούμε να αντιληφθούμε είναι πως τα κλειδιά για να απελευθερωθούμε είναι στα δικά μας χέρια. Η συγχώρεση δεν είναι απλώς μια πράξη. Είναι μια κατάσταση του νου που μπορεί να μας λυτρώσει από το βάρος του παρελθόντος και μας δίνει την ελευθερία να ζήσουμε πραγματικά το παρόν.

Πολλοί πιστεύουν ότι το να συγχωρείς κάποιον που σου φέρθηκε άσχημα σημαίνει να ξεχνάς την αδικία ή να δέχεσαι το κακό σαν να μην υπήρξε ποτέ. Αυτό όμως είναι μια λάθος ανάγνωση ή καλύτερα μία όχι και τόσο συμφέρουσα οπτική. Η συγχώρεση δεν είναι δικαιολογία για τις πράξεις του άλλου. Αποτελεί μια προσωπική επιλογή μας να μην επιτρέψουμε το παρελθόν να κρατάει το τιμόνι της ζωής μας. Δεν σημαίνει ότι πρέπει να συμφιλιωθείς με εκείνον που σε αδίκησε. Σημαίνει να πουμε στον εαυτό μας πως αξίζει να προχωρήσουμε χωρίς αυτό το βάρος.

Η συγχώρεση δεν είναι μια συμπεριφορά των αδύναμων ανθρώπων. Αντιθέτως, είναι μια πράξη των δυνατών, εκείνων που έχουν το κουράγιο να μην λειτουργούν με εγωισμό. Όλα ξεκινούν με το να παραδεχτούμε ότι μας στενοχώρησε ή ακόμη και μας στοίχισε η αδικία που δεχτήκαμε. Έπειτα, είναι σημαντικό να κατανοήσουμε ότι μια πράξη κατάφορης αδικιας, προδιδει την απέναντι πληγωμένη ψυχή. Επιλέγοντας την ειρήνη αντί για την πικρία, ακολουθούμε μια γενναία πράξη που δείχνει ότι δεν αφήνουμε να μας καθορίσει ο τρόπος που υποδεχθήκαμε την αδικία.

Το να λες «σε συγχωρώ» δεν αλλάζει όσα έγιναν στο παρελθόν αλλά αλλάζει εμάς τους ίδιους. Μας κάνει ελεύθερους, ελαφρύτερους, και έτοιμους να ζήσουμε μια ζωή χωρίς τοξικότητα. Οπότε, άνοιξε αυτή την πόρτα. Απελευθέρωσε τον κρατούμενο. Ανακάλυψε ότι ο φυλακισμένος ήσουν εσύ.