Οι μεγαλύτερες κατακτήσεις μας έρχονται όταν είμαστε με την πλάτη στον τοίχο…

Θα ακουστεί περίεργο αλλά τις έχουμε ανάγκη τις δυσκολίες, τον χρειαζόμαστε τον δύσκολο δρόμο. Μας επαναπαύει η ευκολία, μας κρατάει πίσω, μας κοιμίζει, ενώ η πίεση μας διατηρεί σε μια συνεχή εγρήγορση. Αυτή είναι η ευεργεσία του να μην έχεις την επιλογή να τα παρατήσεις. Όπως τα διαμάντια που δημιουργούνται από τις τεράστιες πιέσεις έτσι και ο άνθρωπος γίνεται σπουδαίος όταν μπορεί να αναμετράται με τις προκλήσεις, να τις αντέχει και να τις ξεπερνά με επιτυχία. Κανένας από όσους μας εμπνέουν και θαυμάζουμε, δεν έγινε σπουδαίος μένοντας ασφαλής στην ζώνη άνεσής του. Αυτή η ασφάλεια είναι το μεγαλύτερο εμπόδιο για την προσωπική μας εξέλιξη και το βάζουμε εμείς οι ίδιοι στον εαυτό μας.

Διαβάζω αυτές τις ημέρες ένα από τα βιβλία του Robin Sharma και σε ένα κεφάλαιό του μου θύμισε μια παραδειγματική ιστορία που είχα ξαναδιαβάσει πριν χρόνια και με είχε προβληματίσει ιδιαίτερα. Το 1519, όταν ο γνωστός εξερευνητής της εποχής, Hernán Cortés, αποβιβάστηκε στις ακτές της Βερακρούς στο Μεξικό με σκοπό να καταλλάβει την περιοχή για λογαριασμό της Ισπανίας, είχε να αντιμετωπίσει έναν άκρως εχθρικό κι επιθετικό αντίπαλο, αμέτρητες ασθένειες και τρομερές ελλείψεις σε εφόδια. Όταν οι στρατιώτες του πάτησαν στις ακτές και προχωρούσαν σε βάθος της ενδοχώρας, ο Cortés, ζήτησε από τους αξιωματικούς του να κάψουν τα πλοία τους στην ακτή. Ναι σωστά καταλάβατε – τα δικά τους πλοία. Πίστευε πως θα είναι τελειώς διαφορετική η ορμή τους απέναντι στις δυσκολίες, όταν θα ξέρουν όλοι πως δεν έχουν την επιλογή της υποχώρησης.

Το είπε άλλωστε και ο Bob Marley: Ποτέ δεν ξέρεις πόσο δυνατός είσαι, μέχρι να έρθει κάποια στιγμή που το να είσαι δυνατός θα είναι η μόνη επιλογή που θα έχεις. Ανακαλύπτεις τον εαυτό σου και τα όρια σου, όταν τα προκαλείς διαρκώς. Φταίει το μυαλό μας που μας ψιθυρίζει να μείνουμε στην ευκολία μας αλλά η ψυχή ουρλιάζει. Δεν είναι στη φύση του ανθρώπου να βολεύεται. Δείτε την ραγδαία εξέλιξη του ανθρώπινου είδους. Να τον επιζητάμε λοιπόν τον δύσκολο δρόμο, ευκαιρία είναι όχι πρόβλημα. Το είπε κι ο Καβάφης: Σα βγεις στον πηγαιμό για την Ιθάκη, να εύχεσαι να ‘ναι μακρύς ο δρόμος, γεμάτος περιπέτειες, γεμάτος γνώσεις. Την δική σου Ιθάκη, θα τολμήσεις να την αναζητήσεις, ή θα την περιμένεις να σε βρει εκείνη στην ζώνη άνεσής σου που έχεις επιμελώς φυγαδευτεί;