Θα σας πω δυο λόγια για τους δύο πιο ευτυχισμένους ανθρώπους που ξέρω.

Η πρώτη είναι συνάδελφος μου από τη δουλειά. Πριν από χρόνια και ενώ ήταν χωρισμένη, με δύο παιδιά και τίγκα στα οικονομικά προβλήματα επισκέφτηκε μία ρευματολόγο διότι είχε πόνους στις αρθρώσεις. Η διάγνωση ήταν ρευματοειδής αρθρίτιδα και η γιατρός της είχε πέσει και μέσα και έξω.

Λίγες μέρες μετά μούδιασαν τα άκρα της και η γιατρός της σύστησε να πάει στο νοσοκομείο. Στο νοσοκομείο μπήκε περπατώντας με τον σύντροφο της και βγήκε με φορείο παράλυτη, με Guillen Barrre, ένα σπάνιο αυτοάνοσο σύνδρομο που το ανοσοποιητικό σου σύστημα επιτίθεται στα νεύρα σου και παραλύεις. Όταν την ρωτούσα στο νοσοκομείο τι κάνει μου απαντούσε «Πολλή υπομονή». Κάποια στιγμή ειδοποίησαν τον σύντροφο της,( ο οποίος της στάθηκε υπέροχα σε όλο αυτό) ότι ο οργανισμός της δεν ανταποκρίνεται και ότι πιθανώς θα πεθάνει. Πήγαμε και την είδαμε στην εντατική και πάλι δεν παραπονιόταν κιχ. Και νίκησε.

Αν θυμάμαι καλά,κάθισε περίπου 4 μήνες σε κέντρο αποκατάστασης και το σύνδρομο της έχει αφήσει μία ελαφρά παράλυση στο ένα πόδι. Επί μήνες κυκλοφορούσε με αναπηρικό αμαξίδιο και μάλιστα η πρώτη της έξοδος ήταν στα γενέθλια μου. Κυκλοφορεί έκτοτε με πατερίτσα. Και πάλι δεν παραπονιέται κιχ. Επιπλέον, πήρε προαγωγή στη δουλειά της, βελτίωσε τη σχέση με τον σύντροφο της, δικτυώθηκε με 3 συναδέλφισσες της και τρώνε μία φορά την εβδομάδα έξω, βελτίωσε το στιλ της, ντύνεται πολυ κομψά και στέκεται υπέροχα στα παιδιά της. Σαν να μην έφταναν τα βάσανα με την υγεία της ο πρώην σύζυγος της έχασε τη ζωή του σε αυτοκινητιστικό. Και πάλι στάθηκε βράχος στα παιδιά της.

Πήγαμε λοιπόν προχθές σ΄ένα πάρτυ μαζί. Ήταν κούκλα. Στιβαρή και λαμπερή. Κανείς δεν θα μπορούσε να το πιστέψει όλα όσα είχε περάσει. Συζητούσαμε για μένα και μου πέταξε δύο ατάκες που περιέγραφαν ακριβώς το πώς νιώθω. Και γιατί ασφυκτιώ με κάποια πράγματα που κάνω. «Πρέπει να το εξελίξεις» μου είπε. «Ασφθυκτιάς». Και εσύ; τη ρώτησα. Δεν βαρέθηκες; Δεν ασφυκτιάς; Μου απάντησε όχι. Γιαυτό και είμαι σίγουρη ότι είναι ο πιο ευτυχισμένος άνθρωπος που έχω γνωρίσει. Γιατί είναι ευχαριστημένη με αυτό που έχει. 

Το πιο δημοφιλές μάθημα στο Yale είναι αυτό της καθηγήτριας ψυχολογίας Λορι Σάντος διαβάζω στο propaganda. Το μάθημα αφορά την αναζήτηση της ευτυχίας και η Σάντος επιμένει πως τα «λεφτά σε κάνουν πιο ευτυχισμένο μόνο όταν ζεις κάτω από το όριο της φτώχειας και δεν μπορείς να βάλεις φαγητό στο τραπέζι, και τώρα μπορείς» όπως λέει «αν το εισόδημά σου αλλάξει από 100.000 δολ. σε 600.000, η ευτυχία σου θα πάει ας πούμε από το 64% στο 65%».

Με λίγα λόγια κέρδισε τόσα χρήματα όσο η δουλειά που κάνεις σου αφήνει και ελεύθερο χρόνο να τα χαρείς. 

Υ.Γ. Ο δεύτερος πιο ευτυχισμένος άνθρωπος που ξέρω είναι ευτυχισμένος χάρη στη γυναίκα του. Του λέω ότι κάθε πρωί πρέπει να λέει ευχαριστώ που την βρήκε. 

ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ ΤΗΣ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑΣ KARFITSA