Διαβάζω ένα δύσκολο βιβλίο. Λέγεται “Ο άντρας μου”. Συγγραφέας η Μπουζάροφσκα Ρομένα από τη Βόρεια Μακεδονία. 

Το βιβλίο, περιέχει μικρά διηγήματα από γυναίκες για τους άντρες τους. Στην πρώτη ο σύζυγος είναι καλλιτέχνης και την απαξιώνει, στη δεύτερη είναι χήρα, στην τρίτη είναι απατημένη και κακοποιημένη, στην τέταρτη έχει ένα αγόρι πρωτότοκο προβληματικό κα ούτω καθεξής.  

Το βιβλίο μπορεί να μην είναι απαίσιο αλλά είναι σκληρό. Διηγείται τον φεμινισμό έτσι όπως τον σιχαίνομαι. Στην εισαγωγή του βιβλίου εξηγείται γιατί τα γραφόμενα είναι τραβηγμένα. Όσο το διαβάζω καταλαβαίνω ότι πολύ συχνά οι άντρες μπορεί να μιλούν ή να μιλούσαν αντίστοιχα έτσι απαξιωτικά για τις γυναίκες. Το βιβλίο περιέχει μπόλικο μίσος. Αλλά έτσι δεν γίνεται; Όταν το εκκρεμές είναι χρόνια από τη μία πλευρά, μετά πρέπει για να ισορροπήσει να μείνει για καιρό στα άκρα από την άλλη.  

Στο νέο νομοσχέδιο για την υποβοηθούμενη αναπαραγωγή περιέχονται διάφορες σημαντικές διατάξεις. Βάση μιας νομικής ερμηνείας δίνεται πλέον η δυνατότητα και σε άντρες να γονιμοποιήσουν με εξωσωματική ή με παρένθετη μητρότητα. Την ώρα που εκφωνούσα το θέμα στο δελτίο, ένας συνάδελφος εικονολήπτης μου φώναξε πανηγυρικά “Δεν σας έχουμε πλέον ανάγκη”. Χαμογέλασα γιατί παλιότερα άκουγα πολλές φορές γυναίκες να το φωνάζουν. Την ίδια ακριβώς φράση “Δεν σας έχουμε ανάγκη”. Και εννοούσαν “μπορώ να ζήσω και μόνη μου, να συντηρηθώ και μόνη μου, να διασκεδάσω και μόνη μου, να βιοποριστώ και μόνη μου, να δουλέψω και να είμαι μάνα και μόνη μου”. 

Και πάλι το εκκρεμές.  

Σε μία επαγγελματική συνάντηση με τον πρόεδρο του Μόμους μου ανέφερε πως είναι πολύ χαρούμενος επειδή ήρθε μία πολύ διάσημη στο Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης. Τον ρώτησα ποιά μου την έδειξε στο instagram: όνομα Ruby Rosy, 31,3 εκατομμύρια ακόλουθοι, genderfluid, δηλαδή με ρευστή ταυτότητα φύλου. Προσπαθούσα να καταλάβω εάν το φυσικό της φύλο είναι άντρας ή γυναίκα και δεν μπορούσα.  

Η Ruby Rosy την οποία δεν γνώριζα, πρωταγωνίστησε σε σειρά στο Netflix, στο Batman, είναι μοντέλο, vj και ακτιβίστρια. Κατάλαβε έγκαιρα πως είναι ομοφυλόφιλη και ενώ αρχικά ήθελε να κάνει αλλαγή φύλου τελικά αποφάσισε να μην το κάνει.  

Όταν έψαξα γιαυτήν στη Wikipedia το θέμα της ρευστότητας του φύλου ήταν χαμηλά, μετά τα επαγγελματικά της. Γεγονός που με ευχαρίστησε ιδιαίτερα, διότι σημαίνει ότι υπάρχει πλεόν μεγαλύτερη αποδοχή από τον κόσμο. Με λίγα λόγια το θέμα δεν είναι πλέον πρώτης προτεραιότητας, τουλάχιστον για το κοινό της Wikipedia. Και φαντάζομαι σταδιακά δεν θα είναι και για το υπόλοιπο κοινό. Διότι το εκκρεμές θα έχει ισορροπήσει. Το βιβλίο σας προτείνω να το διαβάσετε. Θα εξηγήσετε πολλά από τα συναισθήματα σας, και θα ντραπείτε αναγνωρίζοντας και δικές σας σκέψεις ή ταυτίσεις. Ελπίζω κάποτε να θεωρηθεί εξαιρετικά ξεπερασμένο. Ως τότε είναι το λιγότερο χρήσιμο.  

Όσο για εσάς αν βρεθείτε είτε στην μία είτε στην άλλη άκρη του εκκρεμούς, μην τρομάξετε. Είναι θέμα χρόνου να ισορροπήσει.  

ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ ΤΗΣ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑΣ KARFITSA