Ο φίλος μου ο ογδοντάρης ψυχίατρος, στην καθιερωμένη συνάντηση για φαγητό. Του λέω ότι πολλά ζευγάρια γύρω στα 50 δεν έχουν πλέον ερωτικές σχέσεις. Έχουμε χαθεί ως άντρες, μου λέει, διότι ο άντρας θέλει να νιώθει άντρας και εσείς αυτό το όπλο του το πήρατε. «Το σπορ τελείωσε» συμπληρώνει. «Μας τελειώσατε».
Συζητάμε για τον έρωτα και μου λέει με γλυκόπικρη φωνή:
Ο έρωτας είναι συνεργασία, θέλεις κόπο, θέλει δουλειά για να είναι τεράστιος.
Ο φίλος μου ο πολυταξιδεμένος, που αδυνατεί να συνδεθεί για πολύ καιρό με γυναίκες και μία φορά το χρόνο εξαφανίζεται και πάει Ταϊλάνδη ή Μποκοτά. Τον ρωτάω τι έμαθε από τα ταξίδια του. «Ότι ζούμε όλοι για μία γη», μου απαντάει αυθόρμητα. «Έμαθα ότι είμαι μόνο ένα κομματάκι της φύσης, ένα τίποτα. Ούτε καν ένας κρίκος στην αλυσίδα. Έτσι κι αλλιώς το ήξερα ότι ό,τι δίνεις παίρνεις. Μιλάμε για το pride. Δεν καταλαβαίνει γιατί γίνεται. Στην Ταϊλάνδη ο διευθυντής της τροχαίας είναι Τρανς. Η μάνατζερ μου στην τράπεζα είναι τρανς. Κανέναν δεν αφορά. Γιατί πρέπει να το προβάλλει κανείς; Του εξηγώ πως αυτοί οι άνθρωποι διεκδικούν το δικαίωμα να έχουν τις επιλογές τους, είτε αυτό αφορά στο κοινωνικό τους φύλο είτε αφορά στις ερωτικές τους επιλογές.
Μου απαντάει άσχετα αλλά και σχετικά. Έχω ζήσει θρησκείες με ποινές. Έχω δει στη Βαγδάτη να πετροβολούν μία κοπέλα επειδή δεν φορούσε μαντήλα; Και πρώτος την πετροβολούσε ο πατέρας της.
Ο φίλος μου ο παντρεμένος που ζει για να δοκιμάζει καινούρια πράγματα. Μου λέει πώς απάτησε τη γυναίκα του με άλλες εθνικότητες. Παιδιά δε έχει ούτε θέλει να κάνει. Αυτό είναι κάτι που δεν θέλει να το δοκιμάσει. Αλλά θέλει και το σκέφτεται να δοκιμάσει την ομοφιλοφιλία, έτσι απλώς για να το δοκιμάσει.
Και ξανά ο ογδοντάρης στο τέλος. Μου δείχνει τα ζευγάρια στο εστιατόριο. Κοίταξε τους, πιστεύουν ότι το πιο σημαντικό είναι η αγάπη. Και ποιό είναι αν όχι αυτό, τον ρωτάω.
«Να είσαι ζωντανός με τον τρόπο που θέλεις» επαναλαμβάνει.
Να είσαι ζωντανός με τον τρόπο που θέλεις.
Υ.Γ. Επιμένω ότι το πιο σημαντικό είναι η αγάπη.
