Ευκαιρία να θυμηθούν την πολυτασικότητα
Στο ΠΑΣΟΚ μπορούν πολύ εύκολα να συνεχίσουν στον ίδιο δρόμο, με διαφορετικές τακτικές και στρατηγικές με φόντο οχι το κόμμα αλλά τα πολιτικά και ατομικά τους συμφέροντα. Είναι το πλέον εύκολο. Η κάθε πλευρά το δικό της μονοπάτι. Άλλο ο Ανδρουλάκης, άλλο ο Δούκας, άλλο η Διαμαντοπούλου, άλλο ο Γερουλάνος και κατά το δοκούν από μονοπάτι σε μονοπάτι κάθε στέλεχος σε όλη την Ελλάδα.
Είναι πολύ εύκολο να το κάνουν, όπως και να αμφισβητούν την τακτική του προέδρου τρεις μήνες μετά τις εκλογές και να κάνουν αν θέλουν και συνέχεια εσωκομματικές διαδικασίες ανάλογα με τις δημοσκοπήσεις ή με το πόσο ποσοστό εκτιμά ο καθένας οτι πρέπει να έχει.
Έτσι όμως θα παραμείνουν ένα κόμμα των στελεχών, των ολίγων μελών αλλά των λιγότερων ψηφοφόρων. Θα παράγει στελέχη αλλά δεν θα συγκινεί τα πλήθη. Θα είναι μια υπολογίσιμη δύναμη σε όσους μεγάλωσαν αισθανόμενοι ρίγος από τον ήλιο τον πράσινο, αλλά για όσους δεν γεννήθηκαν καν όταν ο Σημίτης έδωσε δαχτυλίδι στον ΓΑΠ θα παραμένουν κάτι κριντζ τύποι.
Για να επανέλθει το ΠΑΣΟΚ σε τροχιά εξουσίας δεν αρκεί απλά να διαλύονται οι άλλοι. Ούτε να είσαι ο μοναδικός εναλλακτικός σοβαρός, για να στραφεί ο κόσμος όταν θα έχει μπουχτίσει από ΝΔ και Μητσοτάκη. Γιατί έτσι μπορεί να τους βαρεθεί στα 100 χρόνια. Για να γίνει λοιπόν κόμμα εξουσίας δεν χρειάζεται να αλλάξει ριζικά. Αρκεί και μόνο να μετατρέψει τα μειονεκτήματα σε πλεονεκτήματα.
Πολλές οι φωνές; Κανένα πρόβλημα. Είμαστε πολυτασικό κόμμα. Όλες οι φωνές χωράνε, όλοι είναι ευπρόσδεκτοι. Και η κριτική καλοδεχούμενη αλλά όλοι κοιτούν στην ίδια κατεύθυνση. Το ΠΑΣΟΚ στην εξουσία. Γιατί σήμερα κοιτάει ο καθένας τον όροφο του προέδρου στην Χαριλάου Τρικούπη. Και έτσι δουλειά δεν γίνεται…
ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΝΤΥΠΗ KARFITSA