Ο ταλαντούχος συνθέτης Δημήτρης Μαραμής έρχεται στην Θεσσαλονίκη για μια μοναδική παράσταση. Παρουσιάζει μια συναυλία-συνάντηση, γεμάτη μουσική, ποίηση, κινήσεις κρυφές, προσωπικές εξομολογήσεις, με τέσσερις καλλιτέχνες επί σκηνής να παρασύρονται από την ανάγκη τους να εκφράσουν εκείνο που ποτέ δεν λέγεται. Και ό,τι δεν μπορεί να ειπωθεί γίνεται πάντα μουσική και σώμα. 

Συνέντευξη στον Μιχάλη Δρούγκα

Πως είναι η συνεργασία σας με τον Στέλιο Βραχνή; Πως συνδυάζεται η μουσική με το θεατρικό σανίδι; 

Πάντα έχει ενδιαφέρον η διαφορετική ματιά, ο σκηνικός διάλογος με το μουσικό μου υλικό. Παραδίδω μία παρτιτούρα, ένα άυλο αρχιτεκτόνημα που είναι το μουσικό έργο, στη συγκεκριμένη περίπτωση τραγούδια, σε έναν άνθρωπο που πλάθει ζωντανές εικόνες με το σώμα, την κίνηση, το φως, τους ήχους, σε ένα σκηνικό χώρο. Εγώ είμαι άυλος, ο σκηνοθέτης είναι εικόνα. Και οι δύο συν-δημιουργοί ερευνούμε αυτό που κρύβεται πίσω από αυτό που φαίνεται, που έχει δράση στη σκηνή, γεγονός που κρύβει μεγάλο ενδιαφέρον. Η συνεργασία με τον ταλαντούχο κι ανατρεπτικό Στέλιο Βραχνή είναι άκρως δημιουργική και καρποφόρα. Φυσικά, έχω αγωνία να δω πως θα λειτουργήσει το αποτέλεσμα στο ακροατήριο. Αλλά ξέρω ήδη πως ο νεαρός σκηνοθέτης έχει σκύψει πάνω στο υλικό μου με σπουδή. Κι ας μην ξεχνάμε πως μέρος των τραγουδιών μου είναι και οι ποιητές οι οποίοι παίζουν καθοριστικό ρόλο στο τελικό έργο: Καρυωτάκης, Λαπαθιώτης, Πολυδούρη, Λόρκα, Κορνάρος… κ.ά..

Πως αποφασίσατε να ακολουθήσετε τη μουσική; Ποια ήταν η αρχική σας σκέψη; Ποιο το όραμα σας; 

Η τέχνη έρχεται και σε βρίσκει μόνη της. Είναι τέτοια η ανάγκη στον άνθρωπο που είναι γεννημένος να ταχθεί σε αυτόν τον τόσο μα τόσο δύσκολο δρόμο της δημιουργίας και ειδικά της μουσικής, που δεν υπάρχει ούτε αρχικός ενδοιασμός, ούτε όμως κι επιστροφή σε κάτι άλλο. Αρχικά ήταν η ανάγκη, όπως όταν αναπνέεις. Πλέον υπάρχει όραμα κατάκτησης προσωπικών εκφραστικών δυνάμεων μέσα από τη μουσική αλλά και μίας θεματολογίας – όσον αφορά εμένα – που ερευνά τη ρίζα της ανθρώπινης ύπαρξης και της ανθρώπινης κραυγής. Καταπιάνομαι με θέματα όπως ο αρχέγονος έρωτας – κι εννοώ με κανέναν τρόπο συμβατική μορφή του έρωτα – όπως η ελευθερία του ανθρώπινου πνεύματος και η αναγκαιότητα της αθωότητας και της γνησιότητας σε κάθε ανθρώπινη ενέργεια. Η τέχνη είναι καθρέφτης του εσωτερικού μας. Η μουσική είναι καθρέφτης του πλήρως άγνωστου εσωτερικού μας, καθώς είναι η πιο μυστηριωδώς διεισδυτική τέχνη.

Ποια είναι  η σημερινή κατάσταση στο χώρο της μουσικής; Με την έννοια, έρχονται νέοι; Ασχολούνται με το κλασικό κομμάτι της μουσικής; Η τεχνολογία παίζει σημαντικό ρόλο στην «ταφή» του παρελθόντος; 

Δεν μου αρέσει καμία “ταφή” του παρελθόντος. Το παρελθόν είναι ο οδηγός του μέλλοντος. Αυτά που αφήνονται πίσω είναι λάθος τρόποι και παλιές μόδες  έκφρασης. Υπάρχουν στο παρελθόν μέσα πράγματα που δεν τα αγγίζει ο χρόνος. Αυτά είναι πάντα παρόν. Η τεχνολογία είναι απλά ένα εργαλείο που πρέπει να έχεις τη γνώση και την ηθική να το χρησιμοποιείς σωστά. Διαφορετικά η τεχνολογία μπορεί να βιάσει τα πάντα. Οι νέοι αν έχουν την ευκαιρία καλλιέργειας, διψούν για τη μεγάλη, κλασσική τέχνη. Παράδειγμα οι εκπληκτικές ορχήστρες νέων που υπάρχουν ακόμα και στη χώρα μας. Αν δεν τους δοθεί η ευκαιρία καλλιέργειας και αποκάλυψης της μουσικής, πως να έρθουν; από μόνοι τους; δεν γίνεται. 

ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ

Χώρος: Goethe-Institut Thessaloniki, Λεωφ. Βασιλίσσης Όλγας 66, Θεσσαλονίκη
Ημερομηνία: Παρασκευή 19 Απριλίου 2024 στις 21.00
Διάρκεια: 95’
Προπώληση εισιτήριων:https://www.more.com/music/epistrofi-tou-dimitri-marami/
Γενική είσοδος (more.com): 15 € 
Στο ταμείο την ημέρα της συναυλίας: 17€
Κρατήσεις – Πληροφορίες: 6970623600, 6949150750