Ξεκίνησε τη δημοσιογραφία από… λάθος, αρχικά ήθελε να ασχοληθεί με το χορό. Στη συνέχεια ήρθε η συγγραφή βιβλίων σχεδόν… αναπάντεχα. Το 2011 κυκλοφορεί το βιβλίο της «ΣΕ ΔΙΝΩ ΣΤΕΓΝΑ» αφιερώνοντας τον τίτλο, όπως η ίδια λέει, σε όλους όσους ήθελε να… ξεμπροστιάσει. Η δημοσιογράφος και συγγραφέας, Στελίνα Μαργαριτίδου μιλά στην «Κ» για την πορεία της στη δημοσιογραφία, τα επόμενα συγγραφικά της σχέδια και την… ανακωχή της με τη Θεσσαλονίκη.
 

Συνέντευξη στη Μαρία Βλάχου
Πως ξεκινήσατε τη δημοσιογραφία;
Ξεκίνησα τη δημοσιογραφία στα τέλη της δεκαετίας του 80 από….λάθος. Η αρχική μου επιδίωξη είχε να κάνει με το χορό αλλά η τέχνη ήταν τότε πιο…αχαρτογράφητη από τη Δημοσιογραφία. Ήθελα -θυμάμαι- να πάω ως πολεμικός ανταποκριτής στη Νικαράγουα και με τον καιρό απέκτησα έναν “σνομπισμό” απέναντι σε όσους δημοσιογράφους έκαναν δουλειά γραφείου και όχι “μαχητικά” ρεπορτάζ δρόμου. Βέβαια, όταν είσαι 20-22 χρονών βλέπεις τα πράγματα και κυρίως τα αντιλαμβάνεσαι διαφορετικά. Ως νέα θεωρούσα ότι πολλά από τα “μεγάλα” λόγια που άκουσα από δάσκαλους της δημοσιογραφίας όπως τον Κωστή Χαιρόπουλο και τον Κώστα Σισμάνη (κανείς τους δε ζει πια) ήταν “μπαρούφες”. Στη συνέχεια, πολλά χρόνια αργότερα διαπίστωσα ότι αυτό το “η δημοσιογραφία δεν είναι επάγγελμα αλλά τρόπος ζωής” έχει μεγάλη δόση αλήθειας. Βέβαια, διαπίστωσα και πολλά ακόμη. Όπως για παράδειγμα ότι καριέρα και μητρότητα σπανίως ισορροπούν σε ισόποσες δόσεις. Όπως ότι η Θεσσαλονίκη δεν είναι μια πόλη που έχει πολύ χώρο για καριερίστες…
Πως οδηγηθήκατε στη συγγραφή βιβλίων;
Μου προτάθηκε από τον εκδοτικό οίκο που συνεργάζομαι μέχρι σήμερα, το ΑΡΧΕΤΥΠΟ , να γράψω κεφάλαια για συλλογικά βιβλία και έτσι ξεκίνησα. Θέλω να πω δημόσια πόσο τυχερή αισθάνομαι που μου δόθηκε η ευκαιρία να βιοποριστώ και ταυτόχρονα να ανακαλύψω νέους ορίζοντες και να διαβάσω , ξανά και ξανά. Να ψάξω σε βιβλιοθήκες, να κάνω έρευνα, να ακονίσω τη συνδυαστική μου σκέψη και να αφήσω ταυτόχρονα τη φαντασία μου ελεύθερη. Και το κυριότερο να βιοποριστώ από αυτό.
Ποιοι είναι οι εμπνευστές σας και οι πηγές σας για τα βιβλία σας;
Η δεκαετία του 90 και οι αρχές του 2000 είχαν αυτό το λούστρο της ευμάρειας και της γλυκιάς προσδοκίας. Μετά όλα σχεδόν ξαφνικά , χάθηκαν. Έγραψα το βιβλίο μου ΣΕ ΔΙΝΩ ΣΤΕΓΝΑ αφιερώνοντας τον τίτλο σε όλους πραγματικά ήθελα να ξεμπροστιάσω. Και προσπάθησα να συνδυάσω το ρεπορτάζ (παραθέτοντας πηγές και στοιχεία) με το μυθιστόρημα για ευνόητους λόγους , αφού ο κεντρικός μου ήρωας ήταν ένας έλληνας φαρμακοβιομήχανος, από τους πιο ισχυρούς στη χώρα. Η διαδικασία της έκδοσης μέσω και της ανταλλαγής απόψεων από το Ίντερνετ ήταν μια πρωτόγνωρη εμπειρία, όπως και οι παρουσιάσεις που έγιναν σε Θεσσαλονίκη και Αθήνα. Όμως σε καιρούς κρίσης (το βιβλίο αυτό κυκλοφόρησε το 2011) αν δεν έχεις δίπλα σου ένα καλά οργανωμένο τμήμα μάρκετινγκ πολύ λίγα μπορούν να γίνουν. Αυτό που σκέφτομαι λοιπόν είναι να …εμπλουτίσω την πρώτη έκδοση και να κάνω μια μεγαλύτερη εκδοτική διαδρομή, αν τα καταφέρω.
Τι δε σας αρέσει στη Θεσσαλονίκη;
Η Θεσσαλονίκη είναι ωραία πόλη για να κάνεις οικογένεια και να μεγαλώνεις παιδιά. Δεν έχει όμως τις απαραίτητες ευκαιρίες. Μάλλον έχει πολλά από τα αρνητικά μιας επαρχιακής πόλης και ταυτόχρονα τα προβλήματα μιας μεγαλούπολης. Παρόλα αυτά εγώ κι αυτή (η Θεσσαλονίκη εννοώ) έχουμε κάνει ανακωχή τα τελευταία χρόνια . Προσπαθούμε να καταλάβουμε η μία την άλλη και να αναδείξουμε τα θετικά μας σημεία!
Από τη μέχρι τώρα πορεία σας ποια ρεπορτάζ σας θεωρείτε πετυχημένα;
Νομίζω ότι το πιο ενδιαφέρον και εποικοδομητικό και για την ίδια την πόλη ρεπορτάζ που έχω κάνει είναι αυτό ή αυτά που αφορούν στην ανάδειξη του Ναού της Αφροδίτης στην πλατεία Αντιγονιδών. Χάρη στις προσπάθειες του καθηγητή Γ. Καραδέδου αλλά και κατοίκων της Θεσσαλονίκης και συγκεκριμένα της περιοχής σταμάτησε η κατάχωση των ερειπίων του μνημείου. Μάλιστα, δημιουργήθηκε και Σωματείο Φίλων των Μνημείων της Θεσσαλονίκης, το οποίο δρομολογεί τώρα την ανασκαφή του χώρου και στη συνέχεια -αν όλα πάνε καλά-την ανάδειξη του μοναδικού αρχαιοελληνικού μνημείου που βρίσκεται στο κέντρο της πόλης μας.
Σε ποιους χρωστάτε πολλά, ποιοι σας χρωστούν… έστω και λίγα;
Πιστεύω πως κατά κάποιο τρόπο χρωστάω από κάτι σε όλους όσους έχω γνωρίσει στην επαγγελματική μου πορεία. Δεν είμαι από τους ανθρώπους που κρατώ κακίες μόνο εάν δεχθώ μια αναίτια επίθεση θα αντιδράσω. Όλοι μας μπορεί να αντιδράσουμε λάθος ή να πάρουμε λάθος αποφάσεις εάν πιεστούμε, δεν μετρήσουμε σωστά τα δεδομένα…Σημασία έχει να μην βλάπτουμε ανεπανόρθωτα τους άλλους. Κανείς από την άλλη δεν μου χρωστά το παραμικρό. Εάν δοκιμάσουμε να προσφέρουμε τη βοήθειά μας όπου μπορούμε και να δεχόμαστε την ανταπόδοση των άλλων γι αυτό νομίζω πολλά θα βελτιωθούν στις καθημερινές μας σχέσεις. Θέλω να πω ότι η ανταπόδοση είναι μια έννοια δικαιοσύνης που μπορεί να λειτουργήσει προς όφελος του συνόλου. Σου κάνω μια χάρη, μου κάνεις άλλη μία. Δε βλέπω κάτι κακό σ αυτό. Από την άλλη θα απαντήσω μ’ αυτό που λέω και στα παιδιά μου: Δε θέλω να έχω ούτε εγώ την ανάγκη σας, ούτε εσείς τη δικιά μου. Να αναζητάμε την επαφή και τη συντροφιά επειδή το θέλουμε κι όχι επειδή δε φθάνει η σύνταξη ή ο μισθός για να συντηρηθούμε. Είναι μια ευχή προς όλους μας μέρες που ζούμε…
Με τι θέματα ασχολείστε κυρίως στη εκπομπή σας, στο διαδικτυακό ραδιόφωνο Radio1d.gr;
Καθημερινά κάνω δίωρη μεσημεριανή εκπομπή καθαρά ενημερωτικού χαρακτήρα. Με συνεντεύξεις πολιτικές , με θέματα από το συνδικαλιστικό, εργατικό , επιστημονικό ρεπορτάζ. Κυρίως με θέματα που αφορούν την καθημερινότητα και τα βάσανα του πολίτη. Και δυστυχώς αυτά είναι πολλά.