Το ερώτημα είναι επίκαιρο όσο ποτέ άλλοτε. Η καταστροφή που προκάλεσε ο Daniel συμπίμπτει με τις αυτοδιοικητικές εκλογές. Από αυτές θα προκύψουν εκείνοι οι άνθρωποι που θα κληθούν να αποκαταστήσουν κατεστραμμένες δομές και να εμπνεύσουν λεηλατημένους ανθρώπους όπου εν μία νυκτί έχασαν το βιός τους. Βλέπετε κάποιον κατάλληλο;

Την εικόνα σα να την έχω μπροστά μου. Την ώρα που ο πρωθυπουργός έτρεχε στις Βρυξέλες σε μια αγωνιώδη προσπάθεια να εξασφαλίσει ευρωπαϊκά κονδύλια, στην Αθήνα ή και ανά την επικράτεια οι εργολάβοι έτριβαν τα χέρια τους. Ιστορικά αποδεικνύεται ότι οι καταστροφές είτε από πολέμους είτε από φυσικά φαινόμενα, δημιουργούν ευκαιρίες. Με τη γλώσσα των γιάπηδων της Wall Street, θα μπορούσε να εκλαμβάνεται ως την απαρχή μιας νέας τάξης πραγμάτων για την ανοικοδόμηση μιας ολόκληρης χώρας. Αλλά ποιός θα διαχειριστεί τα κεφάλαια;

Στην εποχή της πανδημίας, άνοιξε ένας εντυπωσιακός χώρος για μια ολική επανεκκίνηση σε δομές και υπηρεσίες. Διότι και τα χρήματα που εισέρρευσαν ήταν ανεξάντλητα και η ευελιξία που έδωσε η κυβέρνηση στους «διαχειριστές» των κονδυλίων πρωτοφανής έτσι ώστε να καμφούν οι όποιες αβελτηρίες της γραφειοκρατίας για την ταχύτερη εξυπηρέτηση των πολιτών. Αποτέλεσμα; Η δυνατότητα εκτέλεσης απευθείας αναθέσεων που είχε ως στόχο την γρήγορη αποκατάσταση των προβλημάτων που προκάλεσε η πανδημία να χρησιμοποιείται κατά κόρον ως ένα αποτελεσματικό «όπλο» πλουτισμού εργολάβων με τις ευλογίες του κράτους! Όπου κράτος, φυσικά δεν σημαίνει απαραίτητα κεντρική κυβέρνηση αλλά, κυρίως, Περιφέρειες και Δήμοι.

Αποτέλεσμα: Μισοτελειωμένα έργα, τριπλοδημοπρατημένες μελέτες, ανύπαρκτες επιτροπές παραλαβής, ένα συνεχές όργιο σπατάλης και κακοδιαχείρισης με άμεσα ωφελούμενους, προμηθευτές και εργολάβους. Φαντάζομαι και τους εκλεγμένους επικεφαλής των διοικήσεων δήμων και περιφερειών που – δυστυχώς- στη συντριπτική πλειονότητά τους δεν διακατέχονται από διάθεση προσφοράς για τον τόπο, ούτε βεβαιότατα από την μηνιαία αντιμισθία ενός περιφερειάρχή η δημάρχου.

Υπάρχουν και εξαιρέσεις. Λίγες αλλά υπάρχουν. Το δύσκολο γι αυτούς είναι να πείσουν τους ψηφοφόρους, ότι μόνο με συνολική και συλλογική προσπάθεια έχουμε πιθανότητες να αντέξουμε από έναν επόμενο Daniel. Ότι θα σεβαστούν και το τελευταίο ευρώ από το υστέρημα των φορολογουμένων είτε από τη βοήθεια της Ευρώπης για να ξαναφτιάξουμε δομές που θα υπερβαίνουν το προσδόκιμο ζωής των επόμενων τριών γενεών. Κι ότι τελικώς, η ανταμοιβή να βλέπεις μια νέα ζωή να γεννιέται μέσα από το καθημαγμένο τοπίο λάσπης και δυσωδίας είναι πολύ μεγαλύτερη από όλα τα βρόμικα εκατομμύρια του κόσμου. Εμείς επιλέγουμε…

ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ ΤΗΣ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑΣ KARFITSA