Χρειάστηκε να περάσω ένα Σαββατοκύριακο στην Αθήνα για να το πιστέψω. Κατέβηκα για να συντονίσω το Συνέδριο του Κέντρου Ερευνών για Θέματα Ισότητας για τη βία και την παρενόχληση στον χώρο της εργασίας.

Την Παρασκευή το πρωί, ημέρα του Συνεδρίου, λίγο πριν ξεκινήσει την είδα. Καλοσχηματισμένο, καλογυμνασμένο σώμα. Καλοντυμένη, ξανθιά, και στο πρόσωπο φαινόταν δύσκολη. Δεν θέλω να γράψω στριμμένη. Υπέθεσα, με τις έμφυλες μου διακρίσεις παρούσες, πως θα ήταν μία από τις χειραφετημένες φεμινίστριες. Έπεσα τόσο έξω.

Όταν πιάσαμε κουβέντα μου είπε πως ήρθε να παρακολουθήσει το Συνέδριο επειδή έχει πέσει θύμα παρενόχλησης. Όχι μία αλλά πολλές φορές. Το καλογυμνασμένο σώμα που εμένε με παρέπεμψε σε πλήρως πειθαρχημένη και χειραφετημένη γυναίκα, τους άντρες του ενέπνευσε πολλές φορές για χειραγώγηση. Συζητήσαμε για τις λεπτές γραμμές της παρενόχλησης στην εργασία, αυτές τις οποίες εκμεταλεύονται πολλοί εργοδότες, για να παρενοχλήσουν υφιστάμενες τους.

Το Σαββατοκύριακο λοιπόν, μετά από μία ακόμα εσφαλμένη πρώτη εντύπωση (έχω αποδεχτεί το γεγονός και έχω συμβιβαστεί με αυτό, ότι η πρώτη μου εντύπωση με τους ανθρώπους είναι λαθεμένη) το πέρασα με πολλή εσωστρέφεια και πολλή προεόρτια μελαγχολία. Για να πω την αλήθεια μου φαινόταν όλα λίγο μάταια, η Αθήνα μία μεγάλη απρόσωπη πόλη και το μέλλον μου λίγο αβέβαιο. 

Είχε προηγηθεί η παρουσίαση ενός βιβλίου μίας νέας συγγραφέως, στην Θεσσαλονίκη. Είχα και πάλι το ρόλο της συντονίστριας. Η συγγραφέας, παρότι κατά τη γνώμη μου με ενδιαφέρουσα πένα, ήταν- εκτός από εσωστρεφής, εν μέρει και αλαζονική. Με την έννοια ότι με το που καθίσαμε στο πάνελ, πήρε το μικρόφωνο και άρχισε να μιλάει από μόνη της. Δεν ξέρω γιατί, αλλά αυτή η συμπεριφορά, μαζί με το βιβλίο της, στο οποίο δεν ξέρω εάν αστειευόταν ή εάν τα εννοούσε όσα έγραφε με έκανε να σκεφτώ πως όλα είναι μάταια.  Η Δευτέρα και η Τρίτη πέρασαν με δουλειά. Την Τετάρτη σκέφτηκα όλα όσα έγιναν. 

Την Πέμπτη βγήκα για ποτό με έναν καλό μου καινούριο φίλο. Εκεί, σ ένα μπαρ του κέντρου, κάναμε update τα νέα της ΕΡΤ και του μήνα, και μετά ξεκίνησε στο μπαρ να παίζει μία τέλεια μουσική. Αρχίσαμε να συζητάμε σοβαρά για το αν υπάρχει ο Άη Βασίλης. Πήρα τις πρώτες μου κανονικές ανάσες μετά το Σαββατοκύριακο. Ένιωσα χαρά.

Ο φίλος μου ο Θανάσης με διαβεβαίωσε πως ο Άη βασίλης υπάρχει.