Το παρόν, δεν είναι ακόμη ένα άρθρο. Είναι η έκφραση μιας αγωνίας που έχω όλο το προηγούμενο διάστημα για την πόλη της Θεσσαλονίκης, που όχι μόνο έχει μείνει πίσω σε σχέση με την Αθήνα στα ζητήματα της ποιότητας ζωής, αλλά έχει φτωχοποιηθεί και υποβαθμιστεί. Είναι οι σκέψεις μου για μία καλύτερη Θεσσαλονίκη.
Αν με ρωτούσε κάποιος πριν από ένα χρόνο αν θα ήθελα να ήμουν ποτέ υποψήφια στις Δημοτικές Εκλογές, δεν ξέρω αν θα απαντούσα θετικά. Η αγάπη μου για τα ζωάκια και τους τετράποδους φίλους μας είναι δεδομένη και γνωστή. Αν εκτιμούσα ότι με το κατέβω θα μπορούσα να βοηθήσω στο συγκεκριμένο κομμάτι, θα το έκανα. Άλλωστε δεν είμαστε όλοι για όλα.
Με τον Στέλιο Αγγελούδη από την αρχή που μιλήσαμε και συζητήσαμε, είδα ότι δεν του ήταν αδιάφορες οι συνθήκες μέσα στις οποίες ζούνε τα αδέσποτα ζώα της πόλης μας. Οι συζητήσεις μας περιελάμβαναν σχέδια για το πώς θα μπορούσε να υπάρξει ένα δημοτικό κτηνιατρείο, πως θα μπορούσαν να δημιουργηθεί ένα δίκτυο υιοθεσιών των ζώων αυτών.
Σαφώς δεν έχουν όλοι οι συμπολίτες μας τις ίδιες ανησυχίες. Ούτε θα έλεγα ποτέ ότι εμένα δεν με ενδιαφέρουν τα ζητήματα της στάθμευσης, του συγκοινωνιακού χάους, της έλλειψης parking, της απουσίας χώρων αθλητικών δραστηριοτήτων.
Άλλωστε η ποιότητα ζωής, που αναφέρω, περιλαμβάνει όλα τα παραπάνω και ακόμη περισσότερα.
Απλά, ο καθένας μας μπορεί να προσθέσει ένα λιθαράκι παραπάνω στον τομέα που ξέρει και δραστηριοποιείται, στον τομέα που τον ενδιαφέρει και έχει κάνει τρόπο ζωής.
Εγώ θα το κάνω. Και θα είμαι παρούσα και δίπλα σε όσους ασχοληθούν και θέλουν να παράξουν έργο.
ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΝΤΥΠΗ ΕΚΔΟΣΗ ΤΗΣ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑΣ KARFITSA
