Στράτα, στρατούλα… «Πάμε άτα;», «έλα, άτα», «άτα!». «Άτα», δηλαδή, νηπιακή βόλτα. Θα πείτε τώρα τι μας έπιασε και θυμηθήκαμε τα νιάτα μας; Μας ενέπνευσε το νέο βίντεο του ΣΥΡΙΖΑ με τίτλο «Θες να φύγεις από το πατρικό σου;», το οποίο η αξιωματική αντιπολίτευση δημιούργησε για να προσεγγίσει τη νέα γενιά.

Του ΓΙΑΝΝΗ ΑΝΤΥΠΑ

Με δήθεν χιουμοριστική διάθεση, στα όρια της γελοιοποίησης, η Κουμουνδούρου αντιμετωπίζει τους νέους μας σαν νήπια! Σαν χαϊβάνια, που περιμένουν τον πολιτικό «μπαμπά» για να βγουν από τη δύσκολη θέση.

Βασικά, όλους κάπως έτσι μας αντιμετωπίζει ο Αλέξης Τσίπρας, καθώς υπόσχεται τώρα όσα δεν έκανε ως κυβέρνηση. Για την ακρίβεια: ως κυβέρνηση έκοβε, τώρα μοιράζει αυξήσεις.

Μέχρι και την άλλη… ΑΤΑ θυμήθηκε, την Αυτόματη Τιμαριθμική Αναπροσαρμογή της δεκαετίας του ’80! Από άτα σε ΑΤΑ, δηλαδή! Από τη Σκύλλα (των χαμηλών μισθών) στη Χάρυβδη της… μεγαλοψυχίας του κράτους, το οποίο θα δημιουργήσει τράπεζα στέγης με διαθέσιμα(;) διαμερίσματα τα οποία θα δίνονται(;) κατά προτεραιότητα στους νέους. Οι οποίοι θα ξεκινούν με κατώτατο μισθό 880 ευρώ και θα παίρνουν 10% αύξηση (ΑΤΑ) τον χρόνο. Με φιρμάνι του Αλέξη!

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η Πολιτεία οφείλει να είναι δίπλα στη νέα γενιά. Να αφουγκράζεται τις ανάγκες της και να ανταποκρίνεται στον βαθμό που μπορεί. Δουλειά της είναι να ανοίγει δρόμους για να ανοίξουν οι νέοι τα φτερά τους. Όχι για να περιμένουν ένα επίδομα ή ένα σπίτι από το απόθεμα(;) για να κρυφτούν μέσα. Θέλουμε νέους ανεξάρτητους και όχι εξαρτώμενους από τη γενναιοδωρία του εκάστοτε κυβερνήτη. Αν αυτό είναι το όραμα της Αριστεράς για τους νέους, τότε… Χιούστον, έχουμε πρόβλημα!

Η ουσία είναι ότι δεν υπάρχουν εύκολες και ευχάριστες (μόνο) λύσεις. Τα αγαθά κόποιςκτώνται και αυτό υπάρχει μια δυσκολία στην Αριστερά να το λέει στους νέους. Μιλά μόνο για «αγώνες» γενικά και αόριστα, κυρίως απέναντι στο «σύστημα». Παρότι μέρος του συστήματος, η Αριστερά επιμένει να αυτοπροσδιορίζεται ως αντιεξουσιαστική δύναμη. Τι οξύμωρο; Να θες να ελέγχεις κάθε πτυχή της ζωής του πολίτη (πόσο θα πληρώνεται, πού θα μένει κοκ) και να λες -χωρίς ντροπή- ότι είσαι αντιεξουσιαστής!

Το ερώτημα στο τέλος της ημέρας είναι απλό: Θέλουμε νέους πολίτες ή νέους (εκλογικούς) πελάτες;

* Κορυφαία ατάκα από τον Μανώλη Κωστίδη, παρουσιάζοντας στο πρωινό του ΣΚΑΪ το τραγούδι που αφιέρωσε Τούρκος καλλιτέχνης στον ΤαγίπΕρντογάν και στο οποίο επαναλαμβάνει συνεχώς τις λέξεις «σε αγαπώ». «Απορώ με την καρδιά μου», σχολίασε ο γνωστός δημοσιογράφος, καθώς ο πληθωρισμός και η φτωχοποίηση στη γειτονική χώρα είναι στο κόκκινο και οι Τούρκοι δεν έχουν και πολλούς λόγους για τέτοιες εκδηλώσεις λατρείας.

* Εδώ και δεκαετίες το ΠΑΣΟΚ αναζητά τους νέους «μη προνομιούχους». Τους«μη προνομιούχους» του 21ου αιώνα, σε μια ακόμη προσπάθεια να αναβιώσει το ’81. Έναν νέο ορισμό έδωσε ο Ανδρέας Σπυρόπουλος: «Η μεσαία τάξη, οι συνταξιούχοι, οι ελεύθεροι επαγγελματίες, οι ευάλωτοι συμπολίτες μας που είδαν τις ανισότητες να αυξάνονται ραγδαία, αναζητούν προγραμματικές λύσεις που η Σοσιαλδημοκρατία προσφέρει στην Ευρώπη». Μμμ, μάλλον άνοιξε λίγο τη λίστα για να χωρέσουν όλοι.

* Αγαπάμε τον Τύπο, αλλά σε κάποια πράγματα η τηλεόραση είναι αξεπέραστη. Δείτε -σας παρακαλούμε- το βίντεο της «Ομάδας Αλήθειας» με τις δηλώσεις του Γιάννη Μπαλάφα για τα Γλυπτά του Παρθενώνα. Πραγματικά απολαυστικό. Όταν θες να πεις κάτι, αλλά και δεν έχεις διαβάσει το θέμα και δεν ξέρεις, δεν είσαι σίγουρος τι θέλεις να πεις. Δεν περιγράφεται στην κυριολεξία. ΥΓ.: Προσέξτε σε κάποιο σημείο το ύφος του Δημήτρη Οικονόμου που τον παρακολουθεί.

* Μία σου και μία μου! Το γνωστό τραγούδι της Άντζυς Σαμίου θυμίζει η κόντρα ΝΔ – ΣΥΡΙΖΑ για τις δύο βουλευτίνες που έχουν συμβάσεις με τον ΕΦΚΑ (μία της Πειραιώς και μία της Κουμουνδούρου). Και στη μέση οι πολίτες να σιγοτραγουδούν… «πώς τολμάς και μου μιλάς, πώς τολμάς και απαιτείς τύψεις να νιώσω;».

Καλημέρα σας, κ. πρόεδρε!

Ο καιρός που ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν ένα «συμπαθητικό» κόμμα της ανανεωτικής Αριστεράς έχει περάσει ανεπιστρεπτί. Και αυτό είναι δικό σας «επίτευγμα». Πρώτον, ο ΣΥΡΙΖΑ σε ελάχιστα θέματα θυμίζει τον Συνασπισμό της Αριστεράς και της Προόδου, σε ελάχιστα ζητήματα ακολουθεί τις θέσεις αρχής που είχαν κάνει το κόμμα -της Αγίου Κωνσταντίνου τότε- σεβαστό, παρότι μικρό. Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι ένα κόμμα του 3% αλλά του 32%, σύμφωνα με τις τελευταίες εκλογές.

Οι δημοσκοπήσεις, για την ώρα, δεν μετρούν. Δηλαδή, είναι κόμμα εξουσίας και όχι διαμαρτυρίας. Ο ΣΥΡΙΖΑ πλέον δημιουργεί τάσεις και για αυτό η ευθύνη του είναι μεγάλη. Διαμορφώνει συνειδήσεις και επηρεάζει ζωές. Κύριε πρόεδρε, το τι λέτε στην κοινωνία, ο λόγος σας προς τους νέους δεν είναι «να ’χαμε να λέγαμε». Η λογική «ωχ αδερφέ δεν βαριέσαι» δεν είναι λογική. Ούτε και το «και οι προηγούμενοι» τα ίδια έκαναν. Δεν κρίνονται οι άλλοι, δεν κρίνεται το σύστημα, κρίνεστε εσείς, κ. πρόεδρε.